فراتر از تمرین آنها

دکتر استفان و مونیک فیچ هرگز انتظار نداشتند که در آزمایشگاه کلاس فیزیولوژی عشق پیدا کنند.

شیمی خوب

دکتر استفان و مونیک فیچ هرگز انتظار نداشتند که در آزمایشگاه کلاس فیزیولوژی عشق پیدا کنند. همه اینها به لطف زمان بندی خوب بود که این دو در سال 1972 در یک دوره در دانشگاه مک گیل ثبت نام کردند. استفان، که دوره کارشناسی ارشد خود را در رشته نوروفیزیولوژی می گذراند، و مونیک در سال آخر لیسانس علوم، اگر به عنوان شرکای آزمایشگاهی تعیین نمی شدند، ممکن بود هرگز از هم عبور نکنند. 52 سال بعد - و هرگز بیش از چند هفته از هم جدا نشدند - خانواده فیچ پدر و مادر ، پدربزرگ و مادربزرگ ، متخصصان دندانپزشکی بازنشسته و اهداکنندگان طولانی مدت به بیمارستان مارکهام استوفیل (MSH) Oak Valley Health هستند.

دندانپزشکی چیزی نبود که استفان در ابتدا در نظر گرفته بود - این پیشنهاد مونیک بود که او را به طور جدی به دنبال کردن این حرفه انداخت. در این زمان، مونیک با چالشی از خود دست و پنجه نرم می کرد. او در مسیر تبدیل شدن به یک داروساز بود - شغلی که به دلیل اشتیاق به علم و تعامل با مردم به نظر می رسید. پس از یک چرخش داروخانه مورد نیاز، او به سرعت متوجه شد که می خواهد حرفه دیگری را با مشارکت بیشتر بیمار دنبال کند.

مونیک با فکر کردن به مراحل بعدی خود، به فکر درخواست برای دندانپزشکی نیز افتاد. استفان در اعماق سال اول زندگی خود بود و در معرض دروس او قرار گرفت. او از نقاشی های زیبا، دقیق آناتومی و دوره های علمی چالش برانگیز و در عین حال جذاب شگفت زده شد. مونیک یک سال پس از استفان برای برنامه دندانپزشکی مک گیل درخواست داد و هرگز به عقب نگاه نکرد. مونیک تأیید می کند: "من بسیار خوشحالم که این کار را انجام دادم." و راستش را بخواهید، من یک دندانپزشک بسیار خوشحال بودم.»

پس از دانشکده دندانپزشکی، استفان و مونیک هر دو در زمینه های مختلف دندانپزشکی به کار پرداختند. استفان یک جراح دهان و فک و صورت شد و بیمارانی را که بیماری یا ضربه ای داشتند که نیاز به جراحی دندان ها، فک ها یا حفره های دهان داشتند، درمان می کرد. مونیک به یک متخصص پریودنتیست تبدیل شد و بر درمان بیماری لثه و پیشگیری از از دست دادن دندان متمرکز بود. در طول سال ها، هر دو شیوه های مربوطه خود را گسترش دادند تا شامل جایگزینی دندان ها از طریق استفاده از ایمپلنت های دندانی شود.

‍

اینجا از ابتدا

استفان و مونیک با هم در حین ازدواج و رشد خانواده خود حرفه خود را توسعه دادند. مطالعات و کار آنها باعث شد که در آن سال ها چندین بار از مونترال به ساحل شرقی در هالیفاکس برای آموزش پس از فارغ التحصیلی نقل مکان کنند. در سال 1986 ، آنها با سه فرزندشان ، گرگوری ، جفری و استفانی در یک شهر رو به رشد ، یونیون ویل ریشه دوانده اند. کار در نزدیکی خانه برای این زوج مهم بود، به همین دلیل است که مونیک تصمیم گرفت مطب تخصصی خود را در کمتر از یک کیلومتری خانه آنها باز کند.

مونیک می گوید: «من همیشه می خواستم به تمرین خود نزدیک باشم. به عنوان یک زن حرفه ای و بزرگ کردن سه فرزند، می خواستم از وقتم به طور موثر استفاده کنم.»

تا سال 1989، استفان عضو انجمن پزشکی مارکهام بود. این تقریبا در همان زمانی بود که ساخت MSH آغاز شد و اندکی پس از آن استفان خود را به عنوان اولین جراح دهان و فک و صورت برای بیمارستان استخدام کرد.

استفان با یادآوری روزهای اولیه MSH توضیح می دهد: "این یک گروه بسیار کوچک بود، هیجان انگیز بود." نکته خوب در مورد کوچک بودن بیمارستان این بود که همه همه را می شناختند."

این دو راهی برای ادغام کار و زندگی شخصی خود پیدا کردند و تلاش کردند تا در دندانپزشکی در جامعه پیشرو باشند. استفان بیماران را در اتاق های عمل بیمارستان درمان می کرد و خدمات کشیک را برای بخش اورژانس ارائه می داد. مونیک یک دونده مشتاق بود و اغلب در رویدادهای جمع آوری کمک های مالی MSH شرکت می کرد. در طول سال ها، آنها همچنین در تیم های تفریحی مختلف محلی بیسبال آهسته، هاکی و بوچی شرکت کردند.

استفان و مونیک خود را از نظر سلامتی خوش شانس می دانند و در طول سال ها فقط به چند عمل سرپایی در بیمارستان نیاز دارند. آنها خاطرات خوشی زیادی به عنوان یک خانواده در MSH دارند - چهار نفر از هفت نوه آنها در آنجا به دنیا آمده اند.

‍

ما احساس می کنیم تنها راه وجود به عنوان یک جامعه این است که در همه سطوح، داوطلبانه و حمایت مالی مشارکت کنیم.

دکتر استفان فیچ

یک عمر پس دادن

استفان می خواست به جامعه کمک کند و در سال 2016 به عنوان یک عضو جامعه بدون رای به هیئت مدیره بیمارستان پیوست. در سال 2018، او رسما به هیئت مدیره پیوست و تا زمان بازنشستگی در سال 2023 در این خدمت بود.

این یک هدف مادام العمر مونیک و استفان بود که از نزدیکترین سازمان ها به آنها حمایت کنند. پس از دهه ها مشارکت، فقط احساس درستی می کرد که تا آنجا که می توانستند به MSH و جامعه کمک کنیم.

مونیک اظهار می کند: "با سالها درگیر شدن در جامعه، احساس می کردیم که باید با اهدای کمک مالی تعهد خود را به بیمارستان تقویت کنیم." "این جعبه ای بود که ما تیک زدیم و احساس سپاسگزاری می کنیم که در نقطه ای از زندگی خود هستیم که می توانیم پس بدهیم."

در طول سال ها، Fitches با شرکت در جشن های بی شمار، برنامه های خیریه و نمایش های مد، از بنیاد MSH حمایت کرده است. خاطرات این رویدادها برای Fitches جالب است، با یکی از موارد مورد علاقه سالی است که استفان با موفقیت برای جایزه بزرگ حراج زنده پیشنهاد داد - یک گریز گلف برای تجربه برخی از معتبرترین زمین های انتاریو.

به عنوان اهداکنندگان ثابت قدم بنیاد MSH، الهام آنها برای بازپرداخت ساده است - آنها می خواهند بدانند که حمایت آنها تفاوت ایجاد می کند.

‍

سرمایه گذاری در MSH

فیچ ها اکنون وقت خود را بازنشسته می گذرانند و البته هنوز هم همه کارها را با هم انجام می دهند. آنها امیدهای زیادی به MSH دارند و اذعان می کنند که چشم انداز در حال تغییر مراقبت های بهداشتی چالش های جدیدی را به همراه خواهد داشت که باید به عنوان یک جامعه به آنها رسیدگی شود.

هیچ راه روشنی برای راه حل وجود ندارد. ما باید خارج از چارچوب فکر کنیم. جامعه به سرعت در حال رشد است و ما زیرساخت های لازم برای رشد را نداریم. یافتن منابع لازم یک چالش است."

درک اینکه بیمارستان اجتماعی ما تنها با حمایت سخاوتمندانه جامعه می تواند بهترین نتایج ممکن را برای بیمار ارائه دهد، به همین دلیل است که Fitches سرمایه گذاری خود را در خدمات جراحی بیمارستان انجام داده است. از طریق بنیاد MSH، آنها سخاوتمندانه به تجهیزات جراحی و اضافه شدن یک اتاق عمل جدید کمک مالی کرده اند که انتظار می رود در زمستان 2024/2025 تکمیل شود.

ما احساس می کنیم تنها راه وجود به عنوان یک جامعه این است که در همه سطوح، داوطلبانه و حمایت مالی مشارکت کنیم. دولت هزینه بیمارستان را به طور کامل پرداخت نمی کند - ما به عنوان اعضای جامعه باید برای ادامه حیات آن به آن کمک مالی کنیم.

‍