فراتر از تمرین آنها

دکتر استفان و مونیک فیچ هرگز انتظار نداشتند که در آزمایشگاه کلاس فیزیولوژی عشق پیدا کنند.

شیمی خوب

دکتر استفن و مونیک فیچ هرگز انتظار نداشتند که عشق را در یک آزمایشگاه کلاس فیزیولوژی پیدا کنند. همه اینها به لطف زمان خوب بود که این دو در سال 1972 در یک دوره در دانشگاه مک گیل ثبت نام کردند. اگر آنها به عنوان شرکای آزمایشگاهی تعیین نمی شدند، هرگز با هم تلاقی نمی کردند. 52 سال بعد به سرعت به جلو بروید - و هرگز بیش از چند هفته از هم جدا نمانید - فیچ ها والدین، پدربزرگ ها و مادربزرگ ها، متخصصان بازنشسته دندانپزشکی و اهداکنندگان طولانی مدت هستند. Oak Valley Health بیمارستان مارکهام استوفویل (MSH).

دندانپزشکی چیزی نبود که استفان در ابتدا در نظر گرفته بود - این پیشنهاد مونیک بود که او را به طور جدی به دنبال کردن این حرفه انداخت. در این زمان، مونیک با چالشی از خود دست و پنجه نرم می کرد. او در مسیر تبدیل شدن به یک داروساز بود - شغلی که به دلیل اشتیاق به علم و تعامل با مردم به نظر می رسید. پس از یک چرخش داروخانه مورد نیاز، او به سرعت متوجه شد که می خواهد حرفه دیگری را با مشارکت بیشتر بیمار دنبال کند.

مونیک با فکر کردن به مراحل بعدی خود، به فکر درخواست برای دندانپزشکی نیز افتاد. استفان در اعماق سال اول زندگی خود بود و در معرض دروس او قرار گرفت. او از نقاشی های زیبا، دقیق آناتومی و دوره های علمی چالش برانگیز و در عین حال جذاب شگفت زده شد. مونیک یک سال پس از استفان برای برنامه دندانپزشکی مک گیل درخواست داد و هرگز به عقب نگاه نکرد. مونیک تأیید می کند: "من بسیار خوشحالم که این کار را انجام دادم." و راستش را بخواهید، من یک دندانپزشک بسیار خوشحال بودم.»

پس از دانشکده دندانپزشکی، استفان و مونیک هر دو در زمینه های مختلف دندانپزشکی به کار پرداختند. استفان یک جراح دهان و فک و صورت شد و بیمارانی را که بیماری یا ضربه ای داشتند که نیاز به جراحی دندان ها، فک ها یا حفره های دهان داشتند، درمان می کرد. مونیک به یک متخصص پریودنتیست تبدیل شد و بر درمان بیماری لثه و پیشگیری از از دست دادن دندان متمرکز بود. در طول سال ها، هر دو شیوه های مربوطه خود را گسترش دادند تا شامل جایگزینی دندان ها از طریق استفاده از ایمپلنت های دندانی شود.

‍

توموری که زندگی را تغییر می‌دهد

دکتر سولو توضیح داد: «محل و اندازه تومور می‌توانست برای آقای فاضلی فاجعه‌بار باشد. با اینکه او مردی جوان و از نظر جسمی سالم بود، اما چنین شرایطی نیاز به درمان فوری دارد، زیرا تومورهایی از این دست، سرنوشت‌ساز نیستند.»

تشخیص تایید کرد که آرین تومور سلول‌های زایا، به ویژه تومور کیسه زرده، با میزان بقای ۵۰ درصد دارد. اندازه بزرگ تومور باعث فشار بر ریه‌ها و قلب آرین شده بود که مشکل تنفس او را توضیح می‌داد. سرطان همچنین به دیواره قلب او گسترش یافته بود و باعث تجمع شدید مایع شده بود.

در این مرحله، هر دقیقه مهم بود و اقدام سریع، همانطور که انعطاف‌پذیری و نگرش مثبت او در نتیجه‌ی درمان آریان تأثیر داشت، در سرنوشت او نیز مؤثر بود. آریان می‌دانست که نگرش شخصی‌اش عامل مهمی در بهبودی نهایی او خواهد بود.

آرین گفت: «من همچنان باور داشتم که حالم خوب خواهد شد. طرز فکر همه چیز است، و می‌خواستم بدانم که اگر به آخر خط رسیدم، هر کاری از دستم بر می‌آمده انجام داده‌ام. من هر چیزی را که از والدینم یاد گرفته بودم، به کار گرفتم.»

آرین شیمی‌درمانی داخل وریدی را در مرکز سرطان MSH آغاز کرد و همچنین در طول درمانش برای تحت نظر بودن در بیمارستان بستری بود. خطر عوارض وجود داشت و تیم مراقبت‌های بهداشتی او احساس کردند که اگر در نزدیکی او بماند، ایمن‌تر خواهد بود.

ما احساس می کنیم تنها راه وجود به عنوان یک جامعه این است که در همه سطوح، داوطلبانه و حمایت مالی مشارکت کنیم.

دکتر استفان فیچ

مراقبت فوق‌العاده

آریان به یاد می‌آورد: «از پرستاران کلینیک سرطان در طول شیمی‌درمانی گرفته تا مراقبت‌هایی که شب‌ها در اتاقم انجام می‌دادند، و وقتی عوارضی داشتم، توجه به جزئیات و مراقبت چیزی بود که قبلاً هرگز ندیده بودم.»

دکتر سولو نیز هر روز صبح بر بالین او حاضر می‌شد تا حالش را جویا شود.

پس از چهار دوره شیمی‌درمانی و سه هفته بستری در بیمارستان، آرین در دسامبر ۲۰۱۹ در بیمارستان عمومی تورنتو تحت عمل جراحی باز قفسه سینه قرار گرفت و همچنین در بیمارستان پرنسس مارگارت تحت درمان قرار گرفت.

آریان از پزشکان، پرستاران و کارکنان بیمارستان MSH به خاطر حفظ تمرکزش روی بهبودی‌اش قدردانی می‌کند. این موضوع، همراه با عزم او برای فعال ماندن تا حد امکان از نظر ذهنی و جسمی، به آریان کمک کرد تا بر مشکلات غلبه کند.

او به یاد دارد که در هر قدم از مسیر، و با وجود برخی عوارض و اتفاقات غیرمنتظره، احساس می‌کرد که در MSH در بهترین شرایط قرار دارد. وقتی شرایطش نیاز به اقدام فوری داشت، MSH افراد - و همچنین تجهیزات - لازم را برای انجام هر کاری که لازم بود، در اختیار داشت.

برای لحظات بزرگ زندگی آنجاست

MSH نیز در یکی از مهمترین لحظات زندگی آریان حضور داشت. به محض اینکه حال آریان به اندازه کافی خوب شد، او کاری را که برای آخر هفته‌ای که در بیمارستان بستری شده بود برنامه‌ریزی کرده بود، به اجرا درآورد. با کمک پرستاران، کارکنان و خانواده MSH، یک اتاق خصوصی در بیمارستان تزئین شد و آریان از بریتانی خواستگاری کرد.

البته که گفت بله.

شش سال بعد، آریان نه تنها می‌تواند رهایی از سرطان را جشن بگیرد، بلکه گام بزرگ بعدی را به سوی آینده‌ای روشن، در کنار بریتانی، برمی‌دارد. ژوئن گذشته، آنها روز عروسی خود را در مراسمی زیبا و در کنار عزیزانشان جشن گرفتند.

آرین از نزدیک تجربه کرد که دریافت درمانی که فوراً به آن نیاز داشت در جامعه خودش چقدر مهم بود.

آریان توضیح می‌دهد: «سرطان کاملاً زندگی شما را در بر می‌گیرد و بخش‌های متغیر زیادی در روند درمان وجود دارد. توانایی من در دریافت مراقبت‌های نجات‌بخش در نزدیکی خانه به این معنی بود که می‌توانستم روی استراحت تمرکز کنم و خانواده و دوستانم می‌توانستند در هر قدم از مسیر در کنارم باشند.»

او همچنین توضیح می‌دهد که چرا حمایت اهداکنندگان بسیار مهم است.

آریان می‌گوید: «تجهیزات و فناوری نقش بزرگی در تشخیص سریع بیماری دارند، بنابراین درمان می‌تواند در اسرع وقت آغاز شود. از صمیم قلب از شما به خاطر حمایت از بیمارستان و فراهم کردن امکان دسترسی بیمارانی مثل من به مراقبت‌های درجه یک جهانی تشکر می‌کنم.»