استتوسکوپ را رد کنید

با خانواده‌ی لافید آشنا شوید، خانواده‌ای از پزشکان که مراقبت‌هایشان، روحیه‌ی اجتماعی بیمارستان مارکهام استوفویل را تعریف می‌کند.

نوشته‌ی دوون اسکوبل
عکس: اندرو فلمینگ

هر وقت خانواده‌ی لافید سر میز شام جمع می‌شوند، صحبت‌ها طبیعتاً به پزشکی کشیده می‌شود. دکتر ایلین لافید، بزرگ خانواده و پزشک بازنشسته‌ی خانواده‌ی MSH، در کنار همسرش، برندون، و فرزندان بزرگسالش که چهار نفرشان راه او را در پزشکی ادامه داده‌اند، می‌نشیند. با آمدن و رفتن نوه‌ها - هر ۱۳ نفرشان - پچ‌پچ فضا را پر می‌کند.

دکتر داریل لافید، پسر اول خانواده، که مانند مادرش پزشک خانواده در بیمارستان MSH است، می‌گوید: «فکر می‌کنم تعریف ما از موضوعات مناسب هنگام غذا خوردن بسیار متفاوت است.» او به شوخی می‌گوید: «افراد غیرپزشک در خانواده لافید باید تا الان مدرک پزشکی افتخاری می‌گرفتند.» برادر کوچکترش، دکتر جاستان لافید، که اکنون روانپزشک بیمارستان MSH است، با خنده تایید می‌کند.

یک سنت خانوادگی آغاز می‌شود

ترکیب خانه و بیمارستان برای خانواده‌ی لافید به راحتی امکان‌پذیر است. در سال ۱۹۸۲، زمانی که دکتر ایلین یک مادر جوان بود، یک کلینیک پزشکی با خدمات کامل در زیرزمین خانه‌شان در یونیونویل تأسیس کرد. او به یاد می‌آورد: «در روزهای اول، یک دفتر کار خانگی ساختم تا بتوانم در کنار فرزندانم باشم. بیماران عاشق آن بودند و خانواده‌ام هم همینطور. این کار باعث شد پزشکی بخشی از زندگی روزمره‌ی ما شود.»

فرزندانش برای ناهار از مدرسه پیاده به خانه می‌آمدند، بعد از کلاس‌ها به کلینیک می‌رفتند و گاهی حتی در کارهای کوچک کمک می‌کردند. یک دهه بعد، در سال ۱۹۹۲، دکتر ایلین مطب خود را به MSH منتقل کرد، جایی که به ایجاد مراقبت‌های تسکینی نیز کمک کرد و داریل جوان در ویزیت‌های آخر هفته به او ملحق می‌شد.

او می‌گوید: «وقتی مادرم وارد ایستگاه پرستاری می‌شد، همه ذوق می‌کردند. بعد طوری به سوالاتشان جواب می‌داد که انگار تمرین ضربه زدن است. ناگهان، او داشت به زبان دیگری صحبت می‌کرد. من نمی‌توانستم آن را بفهمم، اما می‌توانستم عمق دانش او را حس کنم و ببینم که برای کارکنان و بیمارانش چه معنایی دارد.»

‍

همه اعضای خانواده: پسر سوم دکتر ایلین، دکتر تیلور لافید، بخشی از دوره رزیدنتی خود را در MSH به پایان رساند و اکنون رئیس بخش اورژانس مرکز بهداشت منطقه‌ای نورث بی است. دختر بزرگتر او، دکتر ماران لافید، تا زمان فوتش در سال ۲۰۱۸، رئیس بخش زنان و زایمان بیمارستان گاتری کورنینگ در ایالت نیویورک بود.

ادامه دورها

سنت مراقبتی که دکتر ایلین از مطب خانگی خود به مطب خود در MSH آورد، از طریق دکتر داریل و دکتر جاستان همچنان زنده است.

دکتر داریل می‌گوید: «پزشکی یعنی درک کامل وجود یک فرد، نه فقط درمان علائم.» او در مورد اینکه چگونه الگوی مادرش رویکرد او را شکل داده است، صحبت می‌کند. «بیمار کاپیتان است و من ناوبر. من اینجا هستم تا بهترین توصیه را ارائه دهم و سپس اجازه دهم شما با آن پیش بروید.»

این یک فلسفه عملی برای حوزه‌ای است که به طور فزاینده‌ای نیازمند همکاری، همدلی و گوش دادن فعال است. او می‌گوید: «قبلاً یک پزشک خانواده همه فن حریف بود و امروز، ما در یک مدل مراقبت‌های بهداشتی مشارکتی کار می‌کنیم.» شرایط پیچیده نیاز به تلاش گروهی دارد، به طوری که پزشکان خانواده با سایر متخصصان پزشکی، مانند داروسازان و کاردرمانگران، و با خود بیماران هماهنگ می‌شوند.

دکتر جاستان می‌گوید: «فرزند یک اسطوره بودن، پیدا کردن جایگاهم در MSH را آسان‌تر کرد.» او از طریق الگوی مادرش، از سنین پایین می‌دانست که یک رابطه سالم پزشک و بیمار و استاندارد بالای مراقبت چگونه است. او می‌گوید: «او واقعاً برای ارتباطش با بیمارانش ارزش قائل بود. می‌شد فهمید که آنها برای کمک در تصمیم‌گیری‌های دشوار به او اعتماد داشتند. دیدن این موضوع، اشتیاق من را برای پیمودن این مسیر آسان‌تر کرد.»

بخشیدن و چشم انتظار بودن

تعهد خانواده‌ی لافید به MSH آنها را فراتر از سالن‌های بیمارستان برده است. در سال ۲۰۱۱، دکتر ایلین و برندون، به همراه دیگر کارکنان و حامیانشان، به قله‌ی کوه کلیمانجارو صعود کردند و نزدیک به ۵۳۰ هزار دلار برای گسترش مراکز سلامت روان MSH جمع‌آوری کردند. سپس، در سال ۲۰۱۸ و در دهه‌ی ۶۰ زندگی‌شان، با تیمی از جمع‌آوری‌کنندگان کمک‌های مالی به کمپ اصلی کوه اورست رفتند تا نزدیک به ۷۵۰ هزار دلار برای یک اتاق عمل و تجهیزات جدید جمع‌آوری کنند.

کمک به MSH برای خانواده‌ی لافید، تماماً در یک روز کاری خلاصه می‌شود. جایی که پنج نوه‌اش به دنیا آمده‌اند و دکتر داریل و جاستان، میراث مراقبتی خانواده را ادامه می‌دهند.

‍